خوابگاه‌نوشته‌ها

دیشب قبل از خواب داشتم خطبه‌ی ۲۳۲ را می‌خواندم و دیدم دوباره کل خطبه در مورد تقواست. این می‌شد ۴مین خطبه‌ای که در مورد تقوا می‌خواندم و در همه‌ی آن‌ها تاکید عجیبی بر تقواست. اما واقعا این تقوا که از بچگی موقع ترجمه ی آیات قرآن همه جا نوشتیمش پرهیزگاری و نفهمیدیمش یعنی چی؟ هنوز وقتی بچه مدرسه‌ای‌های ۸-۹ ساله از من می‌پرسند تقوا یعنی چه؟‌ با حالت عاقل اندر سفیهی نگاهشان می‌کنم و می‌گم یعنی پرهیزگاری دیگه! و وقتی می‌پرسند پرهیزگاری یعنی چه؟‌ حرف دیگری ندارم :))

حالا کمی سرچ کردم و گفتم نتیجه را بگذارم اینجا.

تقوا چیزى است که پرهیز از محرمات الهى و همچنین ترس از خدا، از لوازم و آثار آن است. پس در این منطق تقوا نه عین پرهیز است و نه عین ترس از خدا، بلکه نیرویى است روحى و مقدس که این امور را به دنبال خود دارد.

(به تعبیر شهید مطهری)

هوممم...

از نظر نهج البلاغه تقوا نیرویى است روحى، نیرویى مقدس و متعالى که منشأ کشش‌ها و گریزهایى مى‏گردد، کشش به سوى ارزش‌هاى معنوى و فوق حیوانى، و گریز از پستی‌ها و آلودگی‌هاى مادى. از نظر نهج البلاغه تقوا حالتى است که به روح انسان شخصیت و قدرت مى‏دهد و آدمى را مسلط به خویشتن و مالک «خود» مى‏نماید .

در نهج البلاغه بر این معنى تأکید شده که تقوا حفاظ و پناهگاه است نه زنجیر و زندان و محدودیت. قدر مشترک پناهگاه و زندان «مانعیت» است، اما پناهگاه مانع خطرهاست و زندان مانع بهره‏بردارى از موهبت‌ها و استعدادها.

تقوا به انسان آزادى معنوى مى‏دهد، یعنى او را از اسارت و بندگى هوا و هوس آزاد مى‏کند، رشته آز و طمع و حسد و شهوت و خشم را از گردنش بر مى‏دارد و به این ترتیب ریشه بردگی‌هاى اجتماعى را از بین مى‏برد. مردمى که بنده و برده پول و مقام و راحت طلبى نباشند، هرگز زیر بار اسارت‌ها و رقیت‌هاى اجتماعى نمى‏روند.

به نظرم کمی فهم مفهوم حقیقیش سخت می‌تونه باشه. باید بهش بیش‌تر فکر کنم...

+عید مبعث مبارک... :) به بچه‌ها می‌گم عیدتون مبارک! می‌گن چه عیدی؟! ما فقط یه عید داریم اون هم نوروزه...