خوابگاه‌نوشته‌ها

می خواهم از چیزی بنویسم که مدتهاست ذهن مرا به خود مشغول کرده. می خواهم از آدمهایی بنویسم که دائم دم از حقوق زنان می زنند، دم از آزادی زنان می زنند و دم از مساوات زن و مرد و بعد وقتی می خواهند بیرون بروند، ساعتها جلوی آینده می ایستند، بارها لباس عوض می کنند، تمام انواع لوازم آرایشی را برای مثلا زیبا کردن خود استفاده می کنند، کفشهایی می پوشند که موقع راه رفتن با آنها همه ش نگرانِ زمین خوردن اند و بعد شب که می رسند، ساعتها پایشان را در آب ولرم می گذارند تا التهاب و دردش کمتر شود، و تمام فکر و ذکرشان این زیبایی ظاهری است و من نمی فهمم این چه حقوق زنانیست که یک دختر 20 ساله را وامی دارد که برای جلوه کردن در چشم مردها، این همه به خودش سختی بدهد و بعد اینقدر درد را تحمل کند...؟!
هرشب که همسایه های اتاق بغلی را می بینم که با لباس های عجیب و غریب و آرایش های تند و زننده از خوابگاه بیرون می روند، به فکر فرو می روم و از خودم می پرسم، مفهوم "آزادی" برای یک زن چیست؟!
من زیاد آدم مذهبی نیستم، ولی حداقل در یک حدِ معمولی فکر می کنم اسلام بیش از همه یِ این شعارهای عوام فریبانه و دهان پرکن "حقوق زنان" و "تساوی زن و مرد" خواهان آزادی زن، به عنوان یک مخلوق مستقل است!