خوابگاه‌نوشته‌ها

هرتصمیمی میگیری مهم نیست فقط تا آخررررش را ببین نه فقط تا 5 سال جلوتر را!

بری از ایران خانواده و فامیل پیشت نیستن و تنهاییت را باید با جمع دوستات پر کنی. ازدواجت سختتر از اینجا میشه. بزرگ کردن بچه هات ممکنه به سبکی متفاوت(خوب یا بدش با خودت) باشه

سنت هم که بالاتر رفت نمیدونم اون دوستها یا بچه هایی که با اون سبک بزرگ شدن چقدر ازت دستگیری میکنند ولی میدونم که وضع مالی بهتری را نسبت به وقتی ایران موندی داری.

ایران بمونی کارت کار بیخودتری خواهد بود. حقوق و مزایاش از درآمدت کمتره. تفریحاتت و پیشرفتت محدودتره. حتی برای ثبت نام مقالت تو کنفرانس هم باید آویزون باشی چه برسه به ویزا و.... ولی میتونی کنار درس و کار زندگی شخصیت را داشته باشی. عروسی دوستات و فامیلی که باهاشون بزرگ شدی بری.

موقع بیماری پدر مادرت(خدای نکرده) کنارشون باشی. با شناخت بیشتر و راحتتر ازدواج کنی و با کمک خانواده ه ات و یکسری هم فرهنگ خودت بچه هاتو بزرگ کنی و درپیری ضمن داشتن درآمد کمتر افراد بیشتری دوروبرت داشته باشی. سفر کمتر رفته باشی ولی مهمانی و عروسی و عیددیدنی و مراسم عاشورا و.... بیشتر رفته باشی و...

خلاصه هر دو تصمیم خوبه............. توکل بخدا .... انشالله بهترین تصمیم را بگیری.... خیلی به روحیات خودت ربط داره

من مطمئنم که آدم رفتن نبوده و نیستم ولی شدیدااااا دلم میخواد یه دوره کوتاهی(1-2 ساله) را آنجا بگذرونم. همین! ;)

آره خیلی وقتها پشیمان میشم.

وقتی درحقم برای کار یا شرکت در کنفرانس و.... کوتاهی میشه از نرفتن پشیمان میشم. وقتی میشنوم فلانی که اصلا درس خون نبود رفته اونجا شده استاد دانشگاه.... پشیمان میشم. وقتی میبینم بچه های اونطرف شادتر و موفق ترند پشیمان میشم... وقتی....

ولی وقتی به همسر و دخترم و زندگی آرومم نگاه میکنم آرام میشم. وقتی گاه و بیگاه به خانواده و فامیل سر میزنم و حال و هوام عوض میشه آروم میگیرم... وقتی به یه کار سبک درکنار خونه داری و توقف فکر پیشرفت و ارتقا فکر میکنم میبینم هیچ حا بهتر از ایران نیست!

حالا فهمیدی چرا و چقدر هنوز درگیرم؟! ;)))

خوب انشالله ازدواج میکنی و با هم میرید ولی این فقط یک انشاللهه....!!!

ممکنه ازدواج کنی واصلا دکتری نخونی

ممکنه از ایران بری و حالا حالاها ازدواج نکنی

ممکنه بسبک ایرانی ازدواج نکنی

حالا چرا اینقدر میگم ازدواج؟ خوب 22تا 27 سال سن طلایی ازدواج خانم های تحصیل کرده است. اون را هم نباید ندید بگیری

شرم و حیا خووووب چیزیه ولی آینده نگری فقط برای درس و مدرک نیست و فکر به ازدواج با یه فرد ایده آل هم بی حیایی نیست

خارج رفتن خیلی تو مسئله ازدواج مخصوصااااا خانمها تاثیر داره

این طرف قضیه را که برادرت و حورا بطور ضمنی بهش اشاره کردن مد نظر داشته باش.....

این را هم بگم که اگر تا آخرش بمونی پس نتیجتا ایران هم کار میکنی

و وقتی تو به پایان تحصیلاتت برسی و دنبال کار باشی یه فارغ التحصیل دانشگاه تهران هستی که بخاطر رفتن اکثر هم دانشگاهی هات بقایای یه نسل میشی و کلی ارج و قرب داری تو محیط کار. بخصوص اگه کاربلد هم باشی و فقط مدرکت را بدوش نکشی.

حتی اگه بقیه مدارکت را دانشگاه تهران نباشی. آخه دوره لیسانس خیلی مهمه..... پس موندن اونقدرا هم پسرفت نیست ولی پیشرفت این کجا و اون کجا؟!

آخی.... آقای انارکی هنوز هم هست؟؟؟؟

این رقصیدن تو زنگ تفریح گویا ریشه کرده تو فرزانگان اصفهان ها ;)))

میفهممت بیشتر از اونی که خودت خودت را بفهمی!

میفهممت چون وقتی سال چهارم لیسانس یکی بهم میگفت بنظر رفتنی میای به تنها چیزی که عقلم نمیرسد ازدواج بود ولی انواع رفتن از خارج و انواع خارج تو ذهنم مرور میشد!

میفهممت چون هرمرحله گفتم شاید مرحله بعد و الان که درحال اتمام دکتری هستم میگم شاید پست داک یا فرصت مطالعاتی!!!!

میفهممت چون هنوز نفهمیدم کی راه بهتری را انتخاب کرده؟!!!

میفهممت چون هر انتخابی خوبی ها و بدی هایی را داره که آدمها باید سعی کنند هردو را باهم ببینند و تصمیم بگیرند و بعدش هم پای تصمیمشون بمونن و حسرت راه دوم را نخورن.

میفهممت چون مدل خوبی ها و سختی ها ی دو انتخاب دو چیز جداست یکی را عقل تایید میکنه و یکی را دل..... و چه سخته این تقابل عقل و دل... من و همسرم هنوز درکشاکش اون هستیم!!!!!!!!!!!!!!!!!