خوابگاه‌نوشته‌ها

پاسخ:
بله واقعا تنها راهش همینه!
الان همه چی خیلی بهتره...2روز خونه نبودم و تهران بودم خیلی بهتر شدم و تونستم الان همه چیزو در کنترل خودم بگیرم. درسته هنوز هم شبها گریه می کنم ولی اقلا تلاشمو می کنم این حس رو از بین ببرم...

پاسخ:
خودم هم خیلی از وضعیت پیش آمده ناراحتم...واقعا!
راستش اتفاقا مشکل اصلیم با پدرمه.
خواهر و برادرم که می تونستن تو این موقعیت کمکم کنن هردوتاشون تو عالم خودشونن...(دوران نامزد بازی و ...)
نزدیک ترین آدم بهم مادرم بوده همیشه که اونم الان دورتر از اون شده که باهاش بشینم دردل کنم :(

پاسخ:
نمیدونم باید چیکار کنم :(
به شدت مشکل پیدا کردم تو خونه همه ش دعا می کنم زودتر برگردم خوابگاه.حس می کنم وجودم تو خونه اضافیه.کلا نادیده گرفته میشم. خیلی زجر بزرگیه. و اصلا هم متوجه این مشکل نمیشن. و البته من هم میدونم اونها از روی قصد اینکارو نمی کنن و اینم قبول دارم که من خیلیی حساس شدم ولی این مشکلو باید حل کرد یه جوری...الان فقط نشستم و دعا میکنم زودتر برگردم خوابگاه...