امیدوار...ناامید...
يكشنبه, ۹ آذر ۱۳۹۳، ۱۲:۲۸ ق.ظ
هی امیدوار و ناامید می‌شم این روزها... دوست ندارم این شرایطو. این پادرهوایی رو.
دلم می‌خواد دلمو بزنم به دریا و بگم هرچه باداباد. ولی نمی‌شه... :( استرس داره همه‌ی وجود منو می‌خوره... عین جذام می‌مونه استرس!! شروع می‌کنه به خوردن آدم... دلم نمی‌خواد تسلیمش بشم. دلم نمی‌خواد در برابرش به زانو دربیام. آخرش که چی؟ چندبار تو زندگی شکست داده منو تاحالا این استرس؟ تا کی آخه؟ پیر می‌شم که از دستش اگر یاد نگیرم باهاش کنار بیام...
عزیزم مشکلات واقعی در زندگی خیلی فراتر از کنکور . درس و کاره.... سعی کن حداقل یادبگیری چه چیزایی ارزش استرس داره چه چیزایی نداره... منظورم اینه که استرس کلا خیلی بیخوده حتی برای موارد پراهمیت زندگی ولی حداقل برای موارد کم اهمیت دیگه بهش اجازه ورود به ذهن و دلت را نده.....
:*