آواره!
شنبه, ۲۶ اسفند ۱۳۹۱، ۰۲:۱۹ ب.ظ
توی خوابگاه، می دانم که محدوده تخت و میزم مال من است!جایی را دارم که خیالم راحت است که مال خودم است!
در خانه جایی ندارم.
امروز نمی دانم چرا یکهو بغضم ترکید.از گریه خودم خنده ام گرفته بود! دلم می خواست جایی برای خودم داشته باشم حتی به وسعت یک تشک! اما خب خانه را باید مرتب نگه داشت دم عیدی!وسط سالن پذیرایی که جای تشک نیست!
بغضم ترکید یهو!!
دلم برای همه آن روزها که آواره نبودم تنگ شده...
